TWÓRCZOŚĆ ARCHITEKTONICZNO-RZEŹBIARSKA JANA MICHAŁOWICZA Z URZĘDOWA
JAN MICHAŁOWICZ Z URZĘDOWA:
- wybitny polski rzeźbiarz i architekt - nazywany polskim Praksytelesem, porównywany do greckiego Fidiasza
- niewiele o nim jest wiadome na pewno - ale na podstawie wszystkich przesłanek wynika, że wiedzę o sztuce rzeźbiarskiej zdobył w Krakowie w jednym z tamtejszych warsztatów
- około 1545 do Polski przybywa cała rzesza włoskich rzeźbiarzy, dla których łatwiejsze jest znalezienie pracy w Polsce aniżeli w ich ojczystym kraju - Jan Michałowicz na pewno zetknął się z włoskimi artystami i pod ich okiem kształcił [najprawdopodobniej u Jana CINI]
- później prowadził własną pracownię w Krakowie, gdzie kształciło się wielu uczniów - oni to rozpropagowali styl Michałowicza po całym kraju
CHARAKTERYSTYKA OGÓLNA:
- znany głównie z nagrobków przyściennych - charakterystycznych dla Polski
- widać w jego rzeźbie połączenie wpływów włoskich, niderlandzkich i rodzimych
- pierwszy artysta umiejący połączyć wielopłaszczyznowość i przestrzenność kompozycji - co wprowadza go raczej w nurt manierystyczny
- wprowadza elementy manierystyczne i protobarokowe oraz zwalcza sztywny schematyzm
- swoje postaci rzeźbi z dużą dozą realizmu - portretowe odtwarzanie głów i ekspresyjne modelowanie rąk
- przejmuje on sposób ukazywania postaci w sposób jaki robił to Jan Maria PADOVANO
- bogata ornamentyka - niekiedy nawet atektoniczna
- postacie leżące, śpiące, ale dynamiczny układ nóg
PRACE RZEŹBIARSKIE:
- nagrobek bpa. Izdbieńskiego
- wykonany z piaskowca z rzeźbą postaci z czerwonego marmuru
- wyeksponowanie postaci przez niszę sarkofagu
- bogaty ornament roślinny
- spływy wolutowe dzielą obramowanie architektoniczne nagrobka na 3 przęsła - dwa zewnętrzne zdecydowanie węższe z płytszymi niszami, pod którymi znajdują się rzeźby kobiet wtopionych w liście akantu
- postać biskupa spoczywającą w lekkim śnie, oparta na łokciu, ze zgiętą w kolanie prawą nogą - poza sansovinowska
- epitafium Urszuli z Maciejowskich Leżeńskiej
- jego jedyny nagrobek kobiecy
- podobna do Barbary Tarnowskiej w katedrze w Tarnowie
- nagrobek Andrzeja Zebrzydowskiego
- znajduje się w lewej nawie Katedry Wawelskiej
- Michałowicz niekonwencjonalnie podchodzi do tematu i zrywa z dotychczas stosowanymi schematami - dekoracyjna kompozycja przyścienna, zamknięta półkoliście
- nie jest to renesansowe dzieło [brak harmonii, równowagi proporcji], a raczej poszukujące malowniczości i dekoracyjności
- bogate detale architektoniczne, boniowania, płyciny ścienne wypełnione arabeską
- liczne dekoracje zaczerpnięte z kaplicy Zygmuntowskiej
- bardzo dobrze przedstawiona postać - realizm, poprawność anatomiczna, staranne opracowanie każdej partii
- pomnik Filipa Padniewskiego
- Michałowicz prowadzi przebudowę gotyckiej kaplicy Różyców a następnie umieszcza w niej nagrobek biskupa
- piaskowiec, czerwony marmur i alabaster
- całość postaci pełna harmonii, odzwierciedla indywidualizm postaci
- pomnik prymasa Jakuba Uchańskiego
PRACE ARCHITEKTONICZNE:
- kaplice Maciejowskiego, Zebrzydowskiego, Padniewskiego
- przebudowa kamienicy przy ulicy Kanoniczej 18
- zastosowanie attyki - dach pogrążony [po licznych pożarach w średniowieczu nakazano budować dachy pogrążone otoczone attykami, które zapobiegały przenoszeniu się ognia z jednego budynku na drugi]
- mocno akcentowany portal - silne woluty, archiwolta i belkowanie
- dziedziniec arkadowy
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz