- stawia się na architekturę klasycyzującą [monumentalizm, podkreślenie władzy itp.] a wypiera się ruchy awangardowe
- trzy władze totalitarne i różne ich podejście do architektury
- Stalin - sztuka radziecka
- Hitler - sztuka nazistowska
- Mussolini - sztuka faszystowska
- odniesienia do Cesarstwa Rzymskiego - symbol władzy, mocarstwa
NIEMCY - ARCHITEKTURA NAZISTOWSKA
- architektura awangardowa jest wypychana przez architekturę totalitarną
- przykłady architektury awangardowej:
- Mies van der Rohe - ekspresjonizm/minimalizm
- modernizm Gropiusa
- osiedla Werkbundu [wzorcowe wystawy osiedli mieszkaniowych - nowoczesne formy: zieleń, stosowanie konstrukcji szkieletowych, płaskie dachy; podniesiony standard mieszkań; linijkowa zabudowa np. osiedle Dammerstock, które jest przykładem modernizmu niemieckiego]
- w kontrze do awangardy stoi architektura nazistowska:
- zarzucenie architekturze przedwojennej republiki Weimarskiej był jej internacjonalizm - nacjonaliści chcieli architektury typowej dla ich kraju, a nie takiej jak wszędzie
- Hitler chciał być architektem, więc ma "sporo" do powiedzenia na ten temat
- można wyróżnić 3 formy architektury "nazistowskiej", które tak naprawdę nie mają wiele wspólnego z narodową architekturą:
- styl "chłopsko-rękodzielniczy"
- architektura mieszkaniowa
- nawiązujący do architektury angielskiej z połowy XIX wieku Johna Ruskin`a i Williama Moriss`a
- Niemcy "zaprzęgli" pomysły anglików w ideę "ochrony krajobrazu Heimatschutz" [ochrony krajobrazu narodowego]
- przedstawicielem jest Paul Schultze-Naumburg
- odwoływanie się do średniowiecza [w koncepcjach społecznych i gospodarczych]
- związanie budynku z krajobrazem
- dostosowywanie materiałów i form do miejscowych, tradycyjnych sposobów budowania - regionalizm
- także obiekty inżynierskie np. mosty czy autostrady były kształtowane w zgodzie z krajobrazem - malowniczo = gloryfikacja robót publicznych [ponadto dzięki tym pracom nie panuje bezrobocie]
- osiedle ANTYWEISENHOF
- Kochenhofseidlung
- typizacja architektury
- teoretycznie "czerpanie z narodowych wzorców architektonicznych" = architektura wernakularna
- lata 30 - aspekt polityczny budowania osiedli mieszkaniowych
- duże działki - na wypadek jakby zabrakło jedzenia to mieszkańcy sami mogą je sobie zapewnić z przydomowych ogródków
- ulice proste - żeby wiatr łatwo wywiewał gazy z wojny, ale też "wszystko jest na widoku" - każdy każdego może kontrolować
- domy o minimalnej powierzchni mieszkaniowej, żeby spędzać w nich jak najmniej czasu - wychodzić na zewnątrz, gdzie każdy mógł każdego "kontrolować"
- obowiązkowy spadzisty dach nawet dla oficyn
- domu muszą być otynkowane, pomalowane
- domy miały być budowane z drewna
- pół-modernizm
- zastosowanie przede wszystkim w budynkach użyteczności publicznej
- np. dworzec w Stuttgart`cie, podcienia - Paul Bonatz
- architektura nawiązująca do bardzo zredukowanego klasycyzmu
- hybryda nowoczesnej techniki i mocarstwowych idei II Rzeszy
- styl ten inaczej nazywany "stylem dyktatur" - stosował go też Mussolini na początku swojej dyktatury
- neoklasycyzm
- architektura centralnych budowli NSDAP
- monumentalny charakter, podkreślający władzę i potęgę
- architekci: Albert Speer, Ludwig Ruff, Ludwig Troost
- pod koniec architektura neoklasycyzmu ustępuje urbanistyce - wielkie założenia jak np. Zeppelinfeld w Norymberdze [porównanie ze skalą człowieka]
- Berlin został przebudowany w dużej mierze - budowle na planie koła
- dbałość o każdy szczegół: oświetlenie, akustyka, aspekty wizualne - osie
- ALBERT SPEER
- wzorowanie się na architekturze utopijnej Bulle
- olbrzymie, monumentalne założenia
- przebudowa Reichstagu [1, 2]
- trybuna w Norymberdze dla NSDAP - Zeppelinfeld
- Germania - 1934 - budynek sali zebrań przykryty olbrzymią kopułą znajdujący się na głównej osi w przeprojektowywanym Berlinie [1, 2]
- przebudowa Berlina [1, 2, 3]
- żródło
- 1922 - powstanie Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich
- modernizm w Rosji = konstruktywizm radziecki 1917-1931, który zostaje na długo wyparty przez socrealizm
- 1934 - wprowadzono realizm socjalistyczny do wszystkich kierunków sztuki
- awangarda zostaje zakazana, gdyż oczekuje się od artystów twórczości tradycyjnej, popularnej, nie wymagającej od odbiorcy wysiłku intelektualnego
- dzieło sztuki powinno posiadać "realistyczną formę i socrealistyczną treść"
- sztuka oparta na typizacji
- architektura ma wyrażać siłę i potęgę państwa, a nie piękno czy elegancję
- cechy architektury:
- monumentalizm
- przeskalowanie
- symetria
- stosowanie elementów zdobniczych, które mają charakter "narodowy" [ZSRR łączy w sobie wiele państw, więc detale architektoniczne dla każdego z nich są nieco inne] - np. attyk, kolumnad, pilastrów, wysokich parterów
- krytykowany za brak funkcjonalności, nieekonomiczne wykorzystanie materiałów i surową formę
- cechy urbanistyki:
- szerokie trakty i ogromne place mające skupiać życie mieszkańców
- przykłady:
- Uniwersytet im. Łomonosowa w Moskwie - Lew Rudniew
- stacje moskiewskiego metra
- Wystawa Osiągnięć Gospodarki Narodowej ZSRR
- przykłady w Polsce:
- preferuje się zabudowę obrzeżną z czytelnie wydzielonymi ulicami
- zespoły zabudowy tworzące zamknięte wnętrza przestrzenne
- pretensjonalne detale architektoniczne [świadczące o narodowości]
- MDM - Marszałkowska Dzielnica Mieszkaniowa w Warszawie
- plac Konstytucji
- Pałac Kultury i Nauki
- Nowa Huta w Krakowie
- plac Centralny w Krakowie
- KDM - Kościuszkowska Dzielnica Mieszkaniowa we Wrocławiu
- osiedle Grunwaldzkie w Bielsku-Białej
WŁOCHY - ARCHITEKTURA FASZYSTOWSKA
- Benito Mussolini w 1922 zdobywa władzę dokonując zamachu stanu podczas tzw. marszu na Rzym - chęć odbudowania Imperium Romanum
- pomimo, iż Mussolini jest zafascynowany architekturą klasycyzmu nurt faszystowski odzwierciedla się początkowo w architekturze racjonalnej, którą reprezentuje GRUPPO 7:
- reprezentują włoską odmianę funkcjonalizmu
- nie chcą zerwać z tradycją, ale chcą stworzyć architekturę łączącą logikę i racjonalizm
- architektura czysta w swej formie, pozbawiona ornamentów i ozdób, ściśle odpowiadająca funkcji obiektu
- cechą szczególną jest powtarzalność form geometrycznych - sześcianów, cylindrów
- użycie kontrastowej bieli
- budynki proste ale wyraziste
- przedstawiciele:
- Giuseppe Terragni
- podłużne okna, gładkie elewacje, brak dekoracji
- Casa del Fascio w Como
- takie same proporcje w rzucie jak i w elewacji, przekroju
- projektowanie "warstwowe" - na elewacji widać "cofnięcie" balkonów - jedna warstwa, a następna to lico murów
- akcentowanie przestrzenności obiektu, co podkreślają efekty światłocieniowe
- prosta bryła, motyw sześcianu powtarzający się w różnych wariacjach
- Novocomum w Como
- budynek mieszkalny
- "oszukał" nieco władze, które zgodziły się na rysunki obiektu, które nigdy nie dotarły do budowlańców - oni budowali na podstawie zupełnie innych rzutów, ale nikt nie mógł zobaczyć w trakcie budowy jak wygląda obiekt, bo był przysłonięty rusztowaniami
- ciekawe opracowanie narożnika budynku
- Palazzo della Farnesina - rzut
- zaprojektowany w 1935 jako budynek będący siedzibą partii faszystowskiej
- jest w nim 1300 pomieszczeń; 169 m szerokości i 51 m wysokości i jest jednym z największych budynków we Włoszech
- Luigi Figini
- Guido Frotte
- Sebastiano Larco
- Gino Pollini
- Carlo Enrico Rava
- Ubaldo Castagnola
- Adalberto Libera
- na początku lat 30 Mussolini zmienił postawę wobec architektury i zalecił budowę reprezentacyjnych gmachów, które cechowała stabilność i symetria - tzw. STILE LITTORIO
- budynki odzwierciedleniem wielkości systemu - nawiązanie do idei klasycznych
- budynki nabierają coraz bardziej teatralnego charakteru
- modernistyczne obiekty uzupełnia się o portyki, balkony, maszty flagowe
- przyjazne proporcje, symetria, prostota bryły, uproszone detale, pionowe artykulacje, prostokątne okna, sięgające do 5 kondygnacji
- przedstawiciele:
- Marcello Piacentini
- jego architektura nazywana uproszczonym klasycyzmem
- Sapienza - uniwersytet w Rzymie
- budynek sądu w Mediolanie
- EUR
- dzielnica biznesowa w Rzymie
- otwarcie dzielnicy planowane było żeby celebrować 20-lecie faszyzmu
- część planu obejmująca rozwój miasta w kierunku południowo-zachodnim w kierunku morza - dzielnica miała się stać nowym centrum Rzymu
- projekt urbanistyczno-architektoniczny
- szerokie, symetryczne ulice
- surowość budynków
- użyto tradycyjnych materiałów dla Włoch - wapienia, marmuru, tufu
- dużo nawiązań w architekturze dzielnicy do Koloseum, Pantenonu, bazyliki św. Piotra i Pawła
- najbardziej charakterystyczne budynku założenia:
- Palazzo della Civita Italiana - kwadratowe koloseum; stanowi centralny punkt dzielnicy i jest jej symbolem
- Museo della Civita Romana - dwa bliźniacze budynki połączone olbrzymim portykiem z kolumnadą
- Palazzo dei Ricevimenti e Congressi - faszystowskie centrum kongresowe; Adalberto Libera
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz