RAR-4 80.KOMPOZYCJA FASADY KOŚCIOŁA BAROKOWEGO TYPU RZYMSKIEGO

• na przykładzie Il Gesu w Rzymie [autorstwo: Giacommo della Porta i Vignola]
• barok to okres kontrreformacji i silnej działalności jezuitów - zakonu, który miał na nowo "sprowadzić" ludzi do kościoła - po soborze trydenckim postanowiono co należy zmienić w kościołach, żeby na nowo przyciągnąć do nich ludzi [chodzi tu także o "architektoniczne" zmiany]
• wytworzył się zatem modelowy przykład fasady kościoła kontrreformacyjnego [który dość często powielano, czego przykładem jest chociażby krakowski kościół św. Piotra i Pawła], którego przykładem jest właśnie fasada Il Gesu:
• fasada jest dwukondygnacyjna, zakończona trójkątnym tympanonem - silnie podkreślone gzymsy dodatkowo "dzielą" fasadę w kierunku horyzontalnym
• poziomym podziałom przeciwstawione są podziały pionowe w formie pilastrów, kolumn
• wyraźnie widoczne są trzy osie prowadzone przez dwie kondygnacje - osie podkreślone są elementami, takimi jak drzwi, nisze
• uskok pomiędzy wyższą nawą główną i niższymi nawami bocznymi został zniwelowany ścianami kurtynowymi w formie spływów wolutowych
• elewacja jest plastyczna - niektóre elementy wystawione są przed lico muru, by później z powrotem jemu dorównać; stosowanie licznych gzymsów, linii podziałów, pilastrów - takie potraktowanie elewacji wprowadza dodatkowy element czyli grę światła i cienia co wzmaga wrażenie jej plastyczności 
• elementy architektoniczne, takie jak np. pilastry, naczółki, ulegają zdwojeniu i zostają użyty w nowy sposób np. wpisanie półokrągłego naczółka w trójkątny, przerwanie gzymsu itp. 
• na elewacji da się dostrzec motyw łuku 3-przelotowego
• kompozycja elewacji jest pozornie statyczna, symetryczna, ale zarówno dynamiczna dzięki mocnemu światłocieniowi i elementom dekoracyjnym użytym w nowy sposób (zdwojenie, wpisanie jednego elementu w drugi, uskoki)