- wiąże się z problemem integracji, kontekstem miejsce oraz jego twórczą kontynuacją
- przy wprowadzaniu nowego obiektu w istniejącą tkankę należy mieć na uwadze, ze każde miejsce jest inne i wymaga indywidualnego potraktowania
- należy uniknąć sytuacji konfliktu wizualnego - gdy to co wprowadzamy nie pasuje do tego co widzimy - ale NIE CHODZI o naśladownictwo, ale o tworzenie zgodnie z duchem czasu
- projekt można oprzeć na zasadzie kontrastu [gdy różnica pomiędzy istniejącą tkanką a doprojektowywaną wynosi około 80%], ale nie konfliktu - wtedy w otoczeniu wygląda jak intruz
- INTEGRACJA musi nastąpić na dwóch płaszczyznach:
- funkcjonalnej - nie wprowadzać funkcji nie pasującej do funkcji istniejącej
- wizualnej - nie wprowadzać w zabudowę obiektów kolidujących z jej charakterem wizualnym
- wykonanie szeregu ANALIZ:
- analiza miejsca i istniejących obiektów [analiza funkcji, cechy stylistyczne: wysokość, rytmy, osiowość, skalę obiektów, wysokość, szerokość, podziały - kontekst miejsca]
- należy podjąć właściwe DECYZJE projektowe:
- dobieramy funkcję obiektu zgodnie z kontekstem funkcjonalnym miejsca [sąsiednie obiekty, tradycja miasta, tradycja regiony, potrzeb i powiązań funkcjonalnych]
- dobór skali obiektu
- dobór elewacji obiektu [w sposób nowoczesny, ale taki by korespondował z istniejącym otoczeniem]
środa, 11 kwietnia 2012
RAR-4 71.OGÓLNE ZASADY WPROWADZANIA NOWEJ ZABUDOWY DO ISTNIEJĄCEJ TKANKI MIEJSKIEJ
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz