- rozłam religijny w społeczeństwie niemieckim - południowe prowincje katolickie natomiast północne protestanckie
- 1618 - wybucha wojna religijna trwająca 30 lat - pustoszy środkowe i północne Niemcy
- okres walk nie sprzyja budowie, szczególnie że jest wiele kościołów po katolikach, które protestanci mogą wykorzystać
- dużą rolę odgrywają protestanccy imigranci francuscy
GŁÓWNI TWÓRCY:
- Georg von Knobelsdorff
- czołowy przedstawiciel szkoły francuskiej na terenie Niemiec
- klasyczna powściągliwość połączona z wnętrzami bujnymi w dekoracje
- rozbudowa pałacu w Charlottenburgu
- pałac Sans Souci pod Poczdamem - detal, widok nocny, elewacja
- Enrico Zucalli
- kościół Teatynów w Monachium - w duchu włosko-jezuickim, dwie szeroko rozstawione wieże i kopuła na skrzyżowaniu naw, bujnie opracowana "ruchliwa" fasada
- pałacyk Schleissheim
- Georg Dientzenhofer
- kaplica klasztorna Trójcy Św. - plan oparty na 3 okręgach, które się na siebie nakładają. Miejsca przecięć wypełnione wieżyczkami. Całość otoczona niskim obejściem, co powoduje, ze kaplica z zewnątrz wygląda na "spiętrzoną"
- Baltasar Neumann
- rezydencja w Wurzburgu - połączenie baroku włoskiego i francuskiego
- pałac w Burchsal -interesująca klatka schodowa, budynek skromniejszy niż rezydencja w Wurzburgu
- kościół w Neresheim - podłużny, z kopułą w połowie długości, gięta elewacja
- klasyczna powściągliwość połączona z wnętrzami bujnymi w dekoracje
- kościoły protestanckie są początkowo skromne, podłużne lub centralne
- w XVIII wieku upodabniają się jednak dyspozycją przestrzenną, dekoracją do katolickich
- pałace zaczynają zrywać z układem zamkniętym wielobocznego dziedzińca
- stosuje się raczej wzór francuski - trójboczna zabudowa z paradnym dziedzińcem od frontu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz