- rozłam religijny w społeczeństwie niemieckim - południowe prowincje katolickie natomiast północne protestanckie
- 1618 - wybucha wojna religijna trwająca 30 lat - pustoszy środkowe i północne Niemcy
- okres walk nie sprzyja budowie, szczególnie kościołów [większość wsi i tak pustoszeje] więc barok pojawia się z dużym opóźnieniem
- kościoły katolickie są podłużne, trójnawowe, częściej typu jezuickiego, nie zawsze z kopułą na skrzyżowaniu naw, często bez nawy poprzecznej, często z dwoma wieżami na froncie
- nad kaplicami bocznymi biegną empory
- większość kościołów to pochodne katedry w Salzburgu
- po 1650 zaczynają się mnożyć układy centralne, centralno-podłużne, bogato dekorowane
- pod koniec XVII w. - gięte elewacje, bogate, fantazyjnie rozczłonkowane hełmy
GŁÓWNI TWÓRCY:
- Johann Fischer von Erlach
- kościół św. Boromeusza w Wiedniu - plan centralno-podłużny; eliptyczna nawa, nad nią wysoki bęben i elipsoidalna kopuła; szeroki przedsionek, zakończony na skrzydłach przejazdami, nad którymi wznoszą się wieże. dwie pary kolumny [podobnych do kolumn Trajana] flankuje portyk wejściowy oraz ramę dla wysokiej kopuły
- barok muskularny ,"dostojny", nie kapryśny, w swoim "baroku" łączy elementy typowego i dojrzałego baroku a także elementy klasyczne
- kościół kolegialny w Salzburgu - centralno-podłużny z eliptycznym placem przed wejściem
- Lucas von Hildebrandt
- kościół św. Piotra w Wiedniu
- kościół Trynitarzy w Bratysławie - fasada wygięta "wklęśle", stosunkowo ubogi w dekoracje, stonowany, dwie wieże flankujące wejście
- opactwo Benedyktynów Gottweig
- Jakob Prandtauer
- benedyktyńskie opactwo w Melku - największy i najbardziej rozpoznawalny obiekt klasztorny barokowy w Austrii. Długość głównej osi wynosi 230 m. Pierwotnie klasztor powstał w średniowieczu na miejscu dawnych fortyfikacji, a w okresie baroku poddano kościół św. Piotra i Pawła gruntownej barokizacji
- pałace zaczynają zrywać z układem zamkniętym wielobocznego dziedzińca
- stosuje się raczej wzór francuski - trójboczna zabudowa z paradnym dziedzińcem od frontu
- Johann Fischer von Erlach
- pałac cesarski w Schonbrunn pod Wiedniem - pałac pierwotnie podmiejski, otoczony ogrodem w stylu francuskim. Sam pałac też w stylu francuskim - oś komunikacyjna naprowadzająca na główny dziedziniec, który z trzech stron zostaje wymknięty przez budynek pałacu, którego skrzydła w formie uskoków naprowadzają na centralny trzon. Oś, która na początku była komunikacyjną, jest kontynuowana jako główna oś potężnego ogrodu francuskiego
- pałac Trautson w Wiedniu - pałac miejski, bardziej figlarny, mniejsza skala niż pałac podmiejski
- Lucas von Hildebrandt
- pałac Belvedere - a właściwie dwa budynki rozdzielone ogrodem w stylu francuskim - stąd Belweder górny [bankiety i uroczystości] i dolny [letnia rezydencja]. Architektura związana z ogrodem - istotna aranżacja kompozycji całego założenia
- pałac Kinsky - pałac miejski, w zabudowie pierzejowej, mnogość elementów dekoracyjnych, wariacje naczółków, pilastrów, łamany gzyms, bogato opracowany portal wejściowy, efekty światłocieniowe
Xd
OdpowiedzUsuń