- rozmiary nie tylko projektowanych rzeczy, obiektów, ale też rzeźb, przedmiotów użytku codziennego - oparte są na rozmiarach i proporcjach człowieka
- w ciągu całej historii świata tworzone były kanony - zespoły wzorców, reguł i metod w odniesieniu do przedstawiania ludzkiej postaci - głównie proporcji, wielkości i zależności
STAROŻYTNY EGIPT:
- ścisłe określenie sposobu obrazowania człowieka zależnie od hierarchii społecznej
- zasady dla malarstwa, rzeźby, płaskorzeźby
- system modularny na siatce kwadratów
- postać stojąca - dzielono na 18 części, a siedzącą na 14 [podział na łokcie królewskie - ok.52 cm i na pięści królewskie] - poszczególnym częściom ciała odpowiada adekwatna ilość kwadracików
- przedstawienie w ten sposób, by ukazać istotne cechy fizyczne i insygnia władzy w sposób wyczerpujący, ale ogólnikowy: głowa z profilu, oko frontalnie, ręce z palcami, nogi z profilu, biodra 3/4, tors en face
- idealne proporcje i moduł
- kanon POLIKLETA - sylwetka = 8 modułów; moduł = głowa
- kanon LIZYPA - sylwetka = 9 modułów; moduł = głowa
- kanon WITRUWIUSZA - sylwetka = 10 modułów; moduł = głowa
- kanon LEONARDA DA VINCI - wpisanie sylwetki człowieka w kwadrat i koło, którego środek stanowi pępek
- kanon ALBRECHT DURER -
- 1/2 wysokości - górna cześć ciała od kroku w górę
- 1/4 wysokości - długość nogi od kostki do kolana oraz odległość od podbródka do pępka
- 1/6 wysokości - długość stopy
- 1/10 wysokości - wysokość i szerokość twarzy z uszami, wielkość dłoni do nadgarstka
- zajmuje się też studiowaniem proporcji kobiecego ciała
- MODULOR - Corbusier
- oparty na złotym podziale oraz wymiarach człowieka
- wydziela 3 interwały ciała ludzkiego, których wymiary tworzą wg Fibonacciego szereg złotego podziału: stopa, splot słoneczny, głowa, palce wyciągniętej ręki
- początkowo przyjęto za punkt wyjścia przeciętną wysokość Europejczyka, czyli 1,75, lecz nie było powiązania w zakresie większych wymiarów. 1947- Le C. przyjmuje 6 stóp ang.=1828.8 mm jako wysokość człowieka
- w wyniku tego podziału tworzy on czerwony podział szereg wymiarów w górę i w dół. ponieważ stopnie tego szeregu były o wiele za duże dla praktycznego stosowania, utworzył on dodatkowo niebieski szereg, wychodząc z wymiaru 2.26m [wys.czubka palców uniesionej reki]
- metoda badawcza stosowana w antropologii fizycznej, polegająca na pomiarach porównawczych części ciała ludzkiego np.: długości kości (osteometria), objętości i proporcji czaszki (kraniometria), głowy (kefalometria), proporcji ciała (karpometria), wagi ciała, rozstawu oczu, określenie pigmentacji oczu, włosów i skóry itp.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz