RAR-2 25.WPŁYW USTALEŃ SOBORU WATYKAŃSKIEGO II NA KSZTAŁTOWANIE ARCHITEKTURY SAKRALNEJ XX W.

• Podstawą jest „Konstytucja o liturgii świętej” z 1963 r
• Motywacja: potrzeba dostosowania sztuki kościelnej do mentalności i potrzeb współczesnego człowieka
• Duże znaczenie symbolizmu (skróty i oszczędności środków artystycznych) bardziej niż ilustracyjność
• Preferowane są założenia centralne i nie tak wysokie jak np. w gotyku
• Plan i bryła świątyni ma się różnić od budynków mieszkalnych i użytkowych
• Kościoły powinny mieć miarę ludzką, sprzeciw wobec monumentalizmowi budowli sakralnych
• Wnętrze kościoła nie powinno wymuszać sztucznego zachowania, powinno być w miarę „przytulne”, swojskie dla wiernych (zgoda na regionalizm)
• Kościoły powinny przejąć odrobinę funkcji społecznych (zgromadzenia, dyskusje, występy chórów), dlatego dokomponowane zostały pomieszczenia socjalne, wielofunkcyjne, tak aż powstało centrum parafialne
• Obszerny plac przed świątynią i duże obejście procesyjne wokół niej
• Msza twarzą do ludu – zaangażowanie wiernych w liturgię – ołtarz główny nie ma już przylegać do ściany, lecz być od niej odsunięty i być bliżej centrum świątyni i koncentrować uwagę
• Strefa ołtarzowa powinna być podkreślona, ale nie oddzielona od pozostałej części kościoła (znikają balaski, zwane cancalli)
• Dowolność w umieszczeniu tabernakulum – może się znajdować za ołtarzem
• Ambony w widocznych miejscach
• W świątyniach ławki dla wiernych i zapewnienie pełnej widzialności i słyszalności
• Zasadnicze wytyczne w sprawie budowy nowych kościołów: regulują potrzebną ilość kościołów, obszar, powierzchnię, kształt działki na budowę i rozplanowanie parafii, a także usytuowanie świątyni i budynków towarzyszących oraz jego wielkość
• Konfesjonały, klęczniki, pulpity i ławki mają być w stylu odpowiednim do wnętrza kościoła i być widoczne